Άγχος - Οι δύο όψεις
Eίναι πιθανό να χρησιμεύει σε κάτι το άγχος?
Το άγχος είναι μια εξαιρετικά οικεία και πανανθρώπινη συναισθηματική εμπειρία, καθώς όλοι οι άνθρωποι το βιώνουν κατα διαστήματα στη ζωή τους.
Απο μια εξελικτική σκοπιά, είναι ενα προσαρμοστικό συναίσθημα που μας βάζει σε επιφυλακή καθώς προετοιμάζει το σώμα μας προκειμένου να ανταπεξέλθει απέναντι στην απειλή ή στον κίνδυνο. Συγκεκριμένα, πυροδοτούνται νευροφυσιολογικές αντιδράσεις απο το αυτόνομο νευρικό συστήμα, οι οποίες σε σωματικό επίπεδο γίνονται αντιληπτές ως μυική ένταση, αυξημένος καρδιακός παλμός, κοφτές αναπνοές, εφίδρωση, ναυτία, ζαλάδα κλπ και οι οποίες συμβαίνουν ώστε να αποκτήσει το άτομο μεγαλύτερη εγρήγορση και να θωρακιστεί περαιτέρω απέναντι στον κίνδυνο που διατρέχει.
Όσο, λοπόν, παράδοξο και αν ακούγεται, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, το άγχος μας κινητοποιεί στο να δράσουμε για την επίλυση κάποιου προβλήματος και συμβάλλει στην προφύλαξη και αυτοπροστασία μας.
Πότε το άγχος απο σύμμαχος γίνεται εχθρός?
Ωστόσο, κάποιες φορές, χτυπάει λανθασμένα το εσωτερικό καμπανάκι κινδύνου που όλοι έχουμε και το άγχος κάνει την εμφάνιση του ακόμα και όταν δεν υπάρχει κάποια απειλή ή κίνδυνος, με αποτέλεσμα να εισβάλλει στην καθημερινότητα του ατόμου προκαλώντας του μεγάλη συναισθηματική δυσφορία. Εμφανίζεται σαν ένα αίσθημα διάχυτης ανησυχίας και αβεβαιότητας για μια μεγάλη και ατελείωτη γκάμα θεμάτων και όχι αποκλειστικά για κάποιο συγκεκριμένο στρεσογόνο ερέθισμα.
Aυτή η συναισθηματική αντίδραση διαφοροποιείται απο το ‘’παραγωγικό’’ άγχος καθώς είναι υπερβολική σε ένταση και αναντίστοιχη με την υφιστάμενη κατάσταση.Η δυσφορία που προκύπτει, ωθεί τελικά το άτομο στο να καταφεύγει σε διάφορους μη λειτουργικούς τρόπους διαχείρισης του άγχους του, όπως είναι για παράδειγμα οι αποφυγές, οι οποίες σε βάθος χρόνου φαίνεται να συντηρούν και να ενισχύουν τις δυσκολίες.
Το άγχος, λοιπόν, ανάλογα με την ένταση, τη διάρκεια, τη συχνότητα, τα πλαίσια που εμφανίζεται, είναι πιθανό να παρεμβαίνει στη λειτουργικότητα του ατόμου, προκαλώντας μεγάλη επιβάρυνση σε συναισθηματικό, σωματικό, συμπεριφορικό επίπεδο.

Όταν το άγχος κυριεύει την καθημερινότητα μας
Τα άτομα τα οποία βιώνουν γενικευμένο άγχος, κατακλύζονται απο μια υπερβολική και ανεξέλεγκτη ανησυχία για όλες τις παραμέτρους της ζωής τους, απο τις καθημερινές τους υποχρεώσεις και αν θα καταφέρουν να τις διεκπεραιώσουν (όπως για παράδειγμα οι δουλειές του σπιτιού, να μην αργήσουν σε κάποιο ραντεβού κλπ), μέχρι τους σημαντικούς τομείς της ζωής τους, όπως είναι για παράδειγμα:
Oι επαγγελματικές τους επιδόσεις
Τα οικονομικά τους
Η υγεία η δική τους ή/και των οικείων τους,
Οι διαπροσωπικές τους σχέσεις κλπ
Το αντικείμενο του άγχους καταλήγει, λοιπόν,να αφορά μια ευρεία ποικιλία ζητημάτων, όπου όταν σταματά ο ένας προβληματισμός εκκινά κάποιος άλλος, με αποτέλεσμα η αλυσίδα των ανήσυχων σκέψεων να μην σταματάει ποτέ και τελικά να βγαίνει εκτός της διαχείρισης του ατόμου.Το μέγεθος αυτής της ανησυχίας ενδέχεται να είναι τόσο μεγάλο που να μειώνει δραστικά τη λειτουργικότητα του ατόμου στην καθημερινότητα του, εμποδίζοντας το να φέρει εις πέρας αυτά που επιθυμεί και υποβαθμίζοντας τελικά την ποιότητα ζωής του.
Συνήθη συμπτώματα:
- Πονοκέφαλοι
- Ζαλάδες
- Εφίδρωση
- Ταχυκαρδίες
- Μυϊκή ένταση
- Δυσκολία συγκέντρωσης στην ολοκλήρωση ενός έργου
- Αίσθηση υπερβολικής έντασης
- Κόπωση
- Επίμονη ανησυχία για θέματα της καθημερνότητας
- Aδυναμία ελέγχου του άγχους
- Ευερεθιστότητα,νευρικότητα
- Απώλεια ή αύξηση της όρεξης για φαγητό
- Δυσκολίες με τον ύπνο

Και τώρα τί να κάνω για το άγχος μου;
Η διαπίστωση οτι το άγχος μπορεί να σας απομακρύνει απο μια ζωή που θα θέλατε να ζείτε είναι το αρχικό αλλά εξαιρετικά σημαντικό βήμα για την αναζήτηση της κατάλληλης υποστήριξης!
Η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία (ΓΣΘ) αποτελεί ένα ερευνητικά τεκμηριωμένο μοντέλο ώς προς την αποτελεσματικότητα του αναφορικά με τις δυσκολίες που σχετίζονται με το άγχος, καθώς φαίνεται να καταπραΰνει την υφιστάμενη συμπτωματολογία σε σχετικά σύντομο χρόνο, με τα θεραπευτικά αποτελέσματα να έχουν διάρκεια. Στόχος, άλλωστε της ΓΣΘ είναι να αποκτήσει το άτομο τα κατάλληλα εργαλεία και να γίνει ο ίδιος ο θεραπευτής του εαυτού του, ώστε ακόμα και μετά το πέρας της θεραπείας να είναι σε θέση να διαχειρίζεται τις όποιες προκλήσεις προκύπτουν στην καθημερινότητα του.